cez
Encyklopedia PWN
siatka z tlenków toru i cezu, stosowana jako żarnik w lampach gazowych;
lampa
urządzenie techniczne, które — dzięki zamianie energii elektrycznej lub energii uzyskiwanej ze spalania paliwa na promieniowanie widzialne — ma zdolność oświetlania i sygnalizacji wizualnej.
[gr. lampás ‘pochodnia’],
lampa elektronowa przeznaczona do przetwarzania sygnałów świetlnych na sygnały elektr., której działanie opiera się na wykorzystaniu zewn. zjawiska fotoelektrycznego (emisja elektronów).
łyszczyki, miki,
grupa minerałów skałotwórczych, krzemiany i glinokrzemiany o wzorze XY2−3[(OH,F)2|Z4O10, gdzie X = K, Na, Ca (niekiedy też Rb, Cs lub Ba), Y = Al, Mg, Fe2+, Fe3+, Mn, czasami także Li, V lub Ti, Cr, Zn, natomiast Z — krzem (Si), który może być częściowo zastąpiony przez glin (Al) lub żelazo: Fe3+, Fe2+ i in.;
produkty rozszczepienia oraz naturalne nuklidy promieniotwórcze unoszone ruchem powietrza do różnych warstw atmosfery i opadające na ziemię pod wpływem różnych czynników;
